Das Fest der Verklärung Christi wird in der Kirche im August gefeiert. Als Perikope ist ein Fragment des Evangeliums nach Matthäus (vgl. Mt 17, 1-9) vorgesehen, das uns im Geiste auf den Berg Tabor führt. Diese biblische Szene wurde oft zum Thema der Werke in der christlichen Kunst.
Die Begegnung der drei ausgewählten Apostel mit Jesus und den zwei Zeugen vom Himmel auf dem Berg erinnert an eine andere Begebenheit aus dem Buch Exodus und lässt die Ähnlichkeiten wahrnehmen. Zuerst wird das Besteigen des heiligen Berges beschrieben: Da erhob sich Mose mit seinem Diener Josua und stieg den Gottesberg hinauf. Zu den Ältesten sagte er: Bleibt hier, bis wir zu euch zurückkehren; Aaron und Hur sind ja bei euch. Wer ein Anliegen hat, wende sich an sie (Ex 24, 13-14). Weiter wird von der Wolke, die den Berg Sinai bedeckte, und der Stimme Gott Vaters berichtet. Die Herrlichkeit des Herrn ließ sich auf den Sinai herab und die Wolke bedeckte den Berg sechs Tage lang. Am siebten Tag rief der Herr mitten aus der Wolke Mose herbei (Ex 24, 16). Zu den Zeugen der Macht Gottes und seiner Größe, wie Mose, Elija, Johannes und Jakobus, gehört auch Petrus, der später im Zweiten Brief aufschreiben ließ: wir waren Augenzeugen seiner [Jesu Christi] Macht und Größe. Er hat von Gott, dem Vater, Ehre und Herrlichkeit empfangen; denn er hörte die Stimme der erhabenen Herrlichkeit, die zu ihm sprach: Das ist mein geliebter Sohn, an dem ich Gefallen gefunden habe (2 Petr 1, 16-17). Petrus erinnert sich an diese Stimme, als er mit Jesus und den Anderen auf Tabor war (vgl. 2 Petr 1, 18).

Der Ingeborg-Psalter mit der Signatur Ms. 9, der sich heute im Musée Condé in Chantilly befindet, bietet eine Miniatur zum heutigen Evangelium an. Die Handschrift wurde um 1195 in Nordfrankreich angefertigt und umfasst 200 Blätter. Den Inhalt bilden 150 Psalmen aber auch andere liturgische Texte sowie Kalendarium. Die 27 Miniaturseiten wurden zumeist von zwei Szenen übereinander konzipiert. Zwei unbekannte Buchmaler waren am Werk. Die Bilderbibel hat ihren Platz zwischen Kalendarium und Psalterium. Der Bilderzyklus umgreift Szenen aus dem Alten Testament, ein Bild mit Wurzel Jesse, sowie Darstellungen aus dem Leben Jesu, dazu ein Bild mit Tod und Krönung Mariens sowie vier Szenen aus der Theophilus-Legende. Die Handschrift wurde für Ingeborg von Dänemark in Auftrag gegeben, Gemahlin Philipps II., Königin von Frankreich. Der Psalter ging nach Ingeborgs Tod (1236) wohl in den Besitz der königlichen Familie über. Im 17. Jahrhundert tauchte die Handschrift in England auf. 1892 gelangte sie in das Musée Condé in Chantilly.
Auf fol. 20v ist eine ganzseitige Miniatur zu finden, die das heutige Evangelium im Bild fasst. Sie wurde auf Goldgrund gemalt und von den Wolken in zwei Teile getrennt. Oben in der Mitte steht Jesus im weißen Gewand und mit Kreuznimbus um den Kopf, in der Linken eine Schriftrolle haltend und mit der rechten Hand segnet er. Rechts und links stehen die zwei Männer ebenso mit den Nimben (Mose und Elija), die mit ihrer Gestik zeigen, dass sie mitten im Gespräch sind. Unten im Bild sind die drei Apostel zu sehen. Jakobus und Johannes (so die Inschriften über ihren Köpfen: Jacobus; Johanes) schlafen. Petrus (auch an der Inschrift erkennbar) dagegen ist wach und blickt nach oben und mit der rechten Hand zeigt er auf Jesus. In der Linken hält er eine Schriftrolle mit dem Satz: Domine, bonum est nos hic esse. Faciamus hic tria tabernacula: tibi unum Moysi unum et Heliae unum (Mt 17, 4). Von der leuchtenden Gestalt Jesu gehen in alle Richtungen goldene Strahlen aus. Auf dem unteren in der Mitte steht in weiß geschrieben: Hic est Filius meus dilectus (Mt 17, 5).

Die Oration des Festes nimmt drei Gedanken auf:

Allmächtiger Gott,
bei der Verklärung deines eingeborenen Sohnes
hast du durch das Zeugnis der Väter
die Geheimnisse unseres Glaubens bekräftigt.
Du hast uns gezeigt, was wir erhoffen dürfen,
wenn unsere Annahme an Kindes statt
sich einmal vollendet.
Hilf uns, auf das Wort deines Sohnes zu hören,
damit wir Anteil erhalten an seiner Herrlichkeit.

Kościół obchodzi święto Przemienienia Pańskiego w sierpniu. Jako perykopa jest przewidziany fragment Ewangelii według św. Mateusza (por. Mt 17, 1-9), który nas w duchu prowadzi na górę Tabor. Ta biblijna scena stała się tematem wielu dzieł w sztuce chrześcijańskiej.
Spotkanie trzech wybranych Apostołów z Jezusem i dwoma świadkami z nieba na górze przypomina inne wydarzenie z Księgi Wyjścia i pozwala dostrzec podobieństwa. Najpierw zostało opisane wchodzenie na świętą górę: Wprawdzie Mojżesz wyruszył wraz z Jozuem, swoim sługą, lecz na górę Boga miał wstąpić sam. Oznajmił więc starszyźnie: „Poczekajcie tu, aż do was wrócimy. Aaron i Chur zostaną z wami. Kto miałby jakąś sprawę, niech uda się do nich” (Wj 24, 13-14). Dalej wspomniana jest chmura, która okryła górę Synaj, i głos Boga Ojca. Chwała Pana zamieszkała na górze Synaj. Obłok spowijał górę przez sześć dni, a siódmego dnia Bóg wezwał Mojżesza z wnętrza obłoku (Wj 24, 16). Do świadków wielkości Boga i Jego potęgi jak Mojżesz, Eliasz, Jan i Jakub, należy także Piotr, który później w Drugim Liście kazał zapisać: byliśmy naocznymi świadkami Jego [Jezusa Chrystusa] wielkości. Otrzymał On od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy rozległ się głos od Jego wspaniałego Majestatu: „To jest mój Syn umiłowany, w którym sobie upodobałem” (2 P 1, 16-17). Piotr przypomniał sobie ten głos, gdy z Jezusem i pozostałymi był na górze Tabor (por. 2 P 1, 18).

Psalterium Ingeborgi z sygnaturą Ms. 9, który się znajduje obecnie w Musée Condé w Chantilly, proponuje miniaturę do dzisiejszej Ewangelii. Rękopis ten powstał ok. 1195 roku w północnej Francji i obejmuje 200 kart. Treść stanowi 150 psalmów, a także inne liturgiczne teksty oraz kalendarz. 27 miniatur zostało najczęściej zaplanowanych w ten sposób, że dwie sceny zostały umieszczone jedna nad drugą. Dwaj nieznani miniatorzy wykonali to dzieło. Ta swoistego rodzaju Biblia w obrazach ma swoje miejsce między kalenadarzem a psałterzem. Cykl obrazów obejmuje sceny ze Starego Testamentu, jeden obraz z Korzeniem Jessego jak również sceny z życia Jezusa, a do tego jeden obraz śmierci i ukoronowania Maryi oraz cztery sceny z Legendy Teofila. Rękopis ten został zamówiony dla Ingeborgi z Danii, żony Filipa II, królowej Francji. Po śmierci Ingeborgi (1236) psałterz przeszedł w posiadanie rodziny królewskiej. W XVII w. Rękopis ten pojawił się w Anglii. W 1892 r. dotarł do Musée Condé w Chantilly.
Na fol. 20v znajduje się całostronicowa miniatura, która uchwyciła w obraz dzisiejszą Ewangelię. Została namalowana na złotym tle i podzielona na dwoje przez chmury. U góry w środku stoi Jezus w białej szacie z aureolą z krzyżem wokół głowy, w lewej ręce trzyma zwój, a prawą błogosławi. Po prawej i lewej stronie stoją dwaj mężczyźni również z aureolami (Mojżesz i Eliasz), pokazując swoją gestykulacją, że są zajęci rozmową. Na obrazie u dołu widzimy trzech Apostołów. Jakub i Jan (tak napisy na ich głowami: Jakobus; Johannes) są pogrążeni we śnie. Piotr (także rozpoznawalny po napisie) przeciwnie nie śpi i spogląda w górę oraz wskazuje prawicą na Jezusa. W lewej ręce trzyma on banderolę z napisem: Domine, bonum est nos hic esse. Faciamus hic tria tabernacula: tibi unum Moysi unum et Heliae unum (Mt 17, 4). Od świetlistej postaci Jezusa wychodzą promienie we wszystkich kierunkach. Na środkowym promieniu u dołu widoczny jest napis białymi literami: Hic est Filius meus dilectus (Mt 17, 5).

Oracja tego święta zawiera trzy następujące myśli:

Boże, Ty przy chwalebnym Przemienieniu Twojego Jedynego Syna
potwierdziłeś tajemnice wiary świadectwem Ojców
i ukazałeś chwałę, jaka czeka Twoje przybrane dzieci,
spraw, abyśmy posłuszni głosowi Twojego umiłowanego Syna,
stali się Jego współdziedzicami.