Lasset die Kindlein zu mir kommen (nach 1537)
von Lucas Cranach d. Älteren (1472-1553),
Angermuseum in Erfurt.

Das heutige Evangelium teilt sich in zwei Abschnitte: 1. Über Unauflöslichkeit der Ehe (Mk 10, 2-12); 2. Segnung der Kinder (Mk 10, 13-16). Jesus nahm die Kinder und segnete sie - schreibt Markus. Auch Matthäus (Mt 19, 13-15) und Lukas (Lk 18, 15-17) berichten davon. Die Kinder sind im Leben Jesu präsent. Schon bei seiner Geburt wird über den Kindermord von Betlehem berichtet bis zum Einzug in Jerusalem, wie die Kinder im Tempel Hosanna riefen. Jesus weckt die Tochter des Jairus auf (vgl. Mk 5, 39), befreit die Tochter der Syrophönizierin vom Dämon (vgl. Mk 7, 30) und heilt den Sohn des königlichen Beamten aus Kafarnaum (vgl. Joh 4, 49). Oft stellt er das Kind als Beispiel in seinen Reden. Beim Rangstreit (Mt 18, 1-5; Mk 9, 33-37; Lk 9, 46-48) zeigt er auf das Kind und sagt zu den Jüngern: wer unter euch allen der Kleinste ist, der ist groß.

Lucas Cranach Ältere (1472-1553) aus Kronach, der deutsche Maler und Grafiker der Renaissance, hat ein Bild Lasset die Kindlein zu mir kommen (70, 6 x 121, 3 cm) nach 1537 gemalt, das sich heute in Angermuseum in Erfurt befindet. Zirka 5.000 Gemälde wurden vom Künstler und seiner Werkstatt geschaffen, wovon noch etwa 1.000 existieren. Die Anzahl von Grafiken ist unbekannt, da sie noch niemand versucht hat zu zählen.
Auf dem Bild sehen wir Jesus mit neun Müttern mit ihren Kindern, die drei Gruppen bilden. Er selbst hält ein kleines Kind auf dem Arm und küsst es. Die Frauen scheinen ihre Kinder Jesus vorzustellen und einige halten sie zum Segen sogar hin. Ein Junge links schaut ihn mit Staunen an und ein Mädchen hat sich in sein Gewand versteckt. Die weiteren zwei Kinder rechts spielen oder streiten miteinender. Die ganze Szene wurde vom Meister vor einer Landschaft mit der Stadt platziert. Es sind im Hintergrund Kirchen und Häuser zu sehen.

Der Kirchenvater, der hl. Augustinus, sagt folgendes zu den Kindern im Bezug auf das christliche Leben: Ihr kennt es, Schwestern und Brüder, und habt gar oft im Evangelium den Herrn sagen hören: "Lasset die Kinder zu mir kommen, solcher ist nämlich das Himmelreich" (Mt 19, 14); und wiederum: "Nimmt einer das Himmelreich nicht wie ein Kind, so wird er darin nicht eingehen" (Mt 18, 2) ... Darum, Geliebteste, wenn ihr in Psalmen singen hört: "Lobet, ihr Kinder, den Herrn", so glaubt nicht, dass diese Ermunterung euch nicht angehe, die ihr schon die leibliche Kindheit überschritten habt, ... euch allen nämlich sagt der Apostel: "Werdet nicht kindischen Sinnes, aber an Bosheit seid kleine Kinder, damit ihr vollendeten Sinnes seid" (1 Kor 14, 20). An welcher Bosheit vor allem, wenn nicht am Stolz? Der nämlich nimmt sich eine leere Größe heraus und hindert den Menschen, auf dem engen Wege zu wandeln und durch die schmale Tür einzutreten; ein Kind aber stiehlt sich leicht durchs Enge ein ... Nicht singen dies, die sich groß wähnen, ... die loben sich, nicht den Herrn, denn sie sind nicht Kinder, ... sie wollen ihren eigenen Namen so weit und breit als möglich ausrufen, sie, die doch selbst bald durch die Enge durchmüssen ...
(Enarrationes in Psalmos 112, 1-2 aus, Aurelius Augustinus, Über die Psalmen, übers. von H. U. v. Balthasar).
Die hl. Theresia vom Kinde Jesus (1873-1897), der Jesus besonders den Weg der Demut und der Gotteskindschaft gezeigt hat, betete so:

O Kindlein, mein einziger Schatz,
Du erscheinst mir so strahlend von Liebe.
Ich vertraue mich Dir an, o Jesus,
Du unser kleiner Bruder.
Ich will keine andere Freude als die,
Dir Freude zu machen.
O mein kleiner König,
gib mir die Tugenden Deiner Kindheit.

Dzisiejsza Ewangelia dzieli się na dwie części: 1. O nierozerwalności małżeństwa (Mk 10, 2-12); 2. Błogosławieństwo dzieci (Mk 10, 13-16). Jezus wziął dzieci i błogosławił je - zapisał Marek. Także Mateusz (Mt 19, 13-15) i Łukasz (Łk 18, 15-17) opowiadają o tym. Dzieci są obecne w życiu Jezusa. Już przy Jego narodzeniu donoszą o mordzie dzieci betlejemskich aż do wjazdu do Jerozolimy, kiedy to dzieci w Świątyni wołały Hosanna. Jezus wskrzesił córkę Jaira (por. Mk 5, 39), uwolnił od demona córkę Syrofenicjanki (por. Mk 7, 30) i uzdrowił syna królewskiego urzędnika z Kafarnaum (por. J 4, 49). Często stawiał dziecko jako przykład w swoich mowach. Podczas sporu o hierarchię (Mt 18, 1-5; Mk 9, 33-37; Łk 9, 46-48) wskazuje na dziecko i mówi uczniom: Kto wśród was wszystkich jest najmniejszy, ten jest wielki.

Lucas Cranach Starszy (1472-1553) z Kronach, niemiecki malarz i grafik okresu renesansu, po 1537 r. namalował obraz Lasset die Kindlein zu mir kommen (Pozwólcie dzieciom przyjść do mnie - 70, 6 x 121, 3 cm), który obecnie znajduje się w Angermuseum w Erfurcie. Około 5000 obrazów pochodzi od tego mistrza i z jego warsztatu, z czego tylko ok. 1000 się zachowało. Liczba grafik jest nieznana, gdyż do tej pory nikt nie zdołał ich policzyć.
Na obrazie widzimy Jezusa z dziewięcioma matkami wraz z dziećmi, które tworzą trzy grupy. On sam trzyma na ręku małe dziecko i całuje je. Kobiety zdają się swoje dzieci przedstawiać Jezusowi i niektóre podają Mu, aby je błogosławił. Chłopiec z lewej spogląda z podziwem na Niego, a dziewczynka ukryła się w Jego szacie. Dwoje innych dzieci z prawej bawi się lub walczy ze sobą. Scena ta została przez mistrza umieszczona na tle pejzażu miasta. W tle widzimy kościoły i domy.

Ojciec Kościoła, św. Augustyn, mówi w ten sposób o dzieciach w odniesieniu do życia chrześcijańskiego: Znacie to, Siostry i Bracia, i słyszeliście często Pana mówiącego w Ewangelii: "Dopuśćcie dzieci! Nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie, bo do takich jak one należy królestwo niebieskie" (Mt 19, 14) i znowu: "Jeśli się nie zmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego" (Mt 18, 2) ... Dlatego Najmilsi, gdy słyszycie śpiew psalmu: "Chwalcie dzieci, Pana", niech się wam nie wydaje, że ta zachęta was nie dotyczy, którzyście już przekroczyli cielesne dzieciństwo, ... wam wszystkim mówi Apostoł: "Nie bądźcie dziecinni! Owszem, wobec zła bądźcie jak niemowlęta, ale w myśleniu bądźcie jak ludzie dojrzali" (1 Kor 14, 20). Wobec jakiego zła, jeśli nie wobec pychy? Ona wybiera sobie pustą wielkość i przeszkadza ludziom, by kroczyli po wąskiej drodze i wchodzili przez ciasną bramę. Dziecko potrafi łatwo się wykraść z ciasnoty ... Nie śpiewają tego ci, którzy się wywyższają ... oni chwalą siebie, a nie Pana, bo nie są dziećmi ... oni chcą tylko swoje własne imię wychwalać, ci, którzy niebawem będą musieli przejść przez ciasnotę ... (Enarrationes in Psalmos 112, 1-2, Aurelius Augustinus, Über die Psalmen, tł. H. U. v. Balthasar).
Św. Teresa od Dzieciątka Jezus (1873-1897), której Jezus szczególnie ukazał drogę pokory i dziecięctwa Bożego, modliła się nastąpująco:

O Dziecię, mój jedyny Skarbie,
Takiś lśniący z miłości.
Zawierzam siebie, mój Jezu,
Tobie, nasz mały Bracie.
Nie chcę żadnej innej radości nad tę,
Tylko Tobie przysparzać radości.
O mój mały Królu,
Daj mi cnoty Twojego dzieciństwa.